De moeder van Annie M.G. Schmidt verkoos een saaie dominee boven een leuke onderwijzer. Later had ze daar altijd spijt van, iets dat ze doodleuk hardop aan de keukentafel tegen haar kinderen zei.
Op haar 13de schreef Annie er een gedichtje over:
‘Had ik Maaskant maar genomen,
Dan was alles goed gekomen.
Maar ik ben met Schmidt getrouwd,
Daarvandaan ging alles fout.’
Haar moeder schaterde het uit: ‘Zie je wel dat je talent hebt, kind? Je zult nog eens versjes maken!’* Wat maar weer eens bewijst dat moeders altijd gelijk hebben. En dat humor elke situatie draaglijk maakt.
Het lijkt me niet meer dan normaal dat bij elke ouder van een gehandicapt kind wel eens door het hoofd spookt: ‘Had ik (noemt naam van ex) maar genomen, dan was alles goed gekomen.’ Ik hoop tenminste dat dat normaal is, want ik heb het wel eens gedacht. Of misschien is het een vrouwendingetje, mijn jaloersmakend in het nu levende geliefde heeft dat soort gedachten nooit.
Toch denk ik dat er met wie dan ook een Ties in mijn leven was gekomen. Ik ben niet zo’n aanhanger van het idee dat een kind z’n eigen ouders kiest, maar heb wel altijd een voorgevoel gehad dat ik een probleemgevalletje zou krijgen. (‘Dat had je ook wel even van tevoren kunnen zeggen,’ bromde Remco toen ik dat een keer doodleuk hardop aan de keukentafel zei).
Hoe het zou zijn als Ties er niet was geweest, is wel iets waar we beiden soms over filosoferen. Zouden we in een woonboot wonen? Verre vliegreizen maken? ’s Winters skiën? ’s Zomers elk weekend naar het strand? Vast niet, maar het fantaseert lekker weg.
Gisteren waren we even een normaal gezin. Vader en moeder, jongetje en meisje, zonder zwaar spastische oudste. Die hadden we gedumpt bij opa en oma, zodat wij naar zee konden.
Het was heerlijk. Geen gezeul met rolstoel en aangepast strandzitje. Geen getil van Ties of gedonder op het gehandicaptentoilet. Niet continu opletten of Ties, die nog geen schepje kan vasthouden, het wel naar zijn zin heeft (eigenlijk nooit, op het strand). Terwijl de man met wie ik wel tien gehandicapte kinderen aankan mijn rug insmeerde, keek ik door mijn oogharen hoe mijn twee jongsten een zandkasteel maakten.
‘Dit is de aller-leukste dag ooit!’ juichte Loes (5).
‘Eigenlijk best wel handig zonder Ties,’ riep Rijk (8).
Kinderen, dronken mensen en Annie M.G. Schmidt zeggen de waarheid.
*Uit ‘Wat ik nog weet’ van Annie M.G. Schmidt. Leestip!
Dit blog is geschreven voor Lotje&co.
